احسان تقدسي نظاميان همچنان براي جنبش دموكراسي خواهي مصر شاخ و شانه مي كشند و انگار نه انگار بيش از يك سال است كه مردم مصر به مصر «عهد فرعون» نه گفته اند. اگرچه نتيجه نهايي انتخابات مصر فردا اعلام مي شود اما شواهد و قرائن از پيروزي بي چون و چراي محمد مرسي كانديداي اخوان المسلمين خبر مي دهد و همين هاست كه از ديروز شوراي نظامي مصر شمشيرها را از روبست و عملا فضا را به سمت و سويي برد كه رئيس جمهوري بعدي هركه باشد تا مدت ها اسير رفتارهاي امروز شوراي نظامي مصر خواهد بود. اگر برخي شواهد از آمادگي ارتش مصر براي اعلام نام احمد شفيق به عنوان كانديداي پيروز انتخابات را ناديده بگيريم، حتي اگر فردا نام مرسي به عنوان پيروز انتخابات اعلام شود، باز هم نميتوان با قاطعيت از پيروزي «دموكراسي» و شكست«چكمه پوشها» سخن گفت. تسلط 60 ساله نظاميان بر مصر يكشبه نيامده كه يكشبه بتوان پاياني بر آن متصور بود. همين چند روز پيش شوراي نظامي مصر پارلمان را منحل كرد و همه اختيارات را از آن خود كرد تا دست و پاي رئيس جمهور بعدي مصر بيش از اينها بسته شود. آنچه نظاميان در مصر امروز انجام مي دهند آنقدر مهم است كه همه از آن به عنوان «كودتا» ياد مي كنند. ژنرال هايي كه امروز براي خود يكه تازي مي كنند همان هايي هستند كه در فرآيند سقوط مبارك اگر نگوييم با طرفداري از خواست مردم، با بيتفاوتي در برابر سقوط مبارك به قهرمانان ملي مصر تبديل شدند. اينك اما آنچه بيش از پيش در فضاي سياسي مصر شنيده ميشود، صداي پاي چكمههاست. اينك اينگونه به نظر ميرسد كه مصري ها در پيچ تاريخي بسيار حساسي قرار گرفته اند. اگر فردا نام احمد شفيق به عنوان پيروز ميدان انتخابات اعلام شود، عملا ديكتاتوري تازه اي در مصر به راه خواهد افتاد و اگر همانگونه كه آمار و اخبار روايت ميكنند محمد مرسي پيروز انتخابات شود، دور تازه اي از رقابت و درگيري دموكراسي خواهان و نظاميان كليدخواهد خورد. مرسي اما راه ديگري هم دارد. نظاميان منافع بسياري در مصر دارند و اگر وي بتواند در اولين روزهاي بعد از انتخاب(احتمالي) به عنوان رئيس جمهور، به نظاميان اطمينان دهد كه منافع آنها در خطر نخواهد افتاد و بودجه هاي رويايي آنان باقي خواهد ماند، آن وقت است كه مي توان اميدوار بود ارتش مانعي بر سر جنبش دموكراسيخواهي مصر ايجاد نكند. اگر اينگونه شود ارتش همچنان گلوگاه اقتصادي مصر يعني سيستم بانكي و توزيع سوخت را در دست خواهد داشت. آنچه نظاميان را اين روزها به تكاپو انداخته اطمينان از عدم تحقق اين ماجراست چرا كه شعارهاي انقلاب و آنچه مردم از مبارك نپسنديدند همين هاست و اگر قرار بود اينها باقي بماند اصلا چه لزومي داشت انقلابي برپا شود؟ اينها همه يعني قرار نيست مصر لااقل تا مدت ها روي آرامش ببيند. در اين ميان مردم مصر خسته از فقر مفرط اقتصادي نظاره گر اين نزاع بزرگند. انقلاب «نان و آزادی و عدالت» امروز در پيچ خطرناكي است.
نظرات